Yaradılıştan bu yana bana bahşedilen her şeyi, edebiyata bağışlıyorum. Feragat ediyorum, adıyorum, hediye ediyorum ya da kesip atıyorum. Ne derseniz deyin. Sadece, bu sözde vazgeçiş, beni yok olmaktan kurtaracak. Çoğalacağım..
Çünkü, Tanrı beni bir roman, bir şiir ya da bu kadar büyük düşünmüyorum tamam, bir mısra ya da bir kafiye kadar güzel ve değerli yaratmadı.
Acabaaa yarattıkları arasında olan, şair ve yazarlardan daha kötü bir edebiyatçı mı?
Bilemem!!! Fizyolıjik bu varoluş aşamam, başarılı, teşekkürler. Fakat, beni bu denli yoksun ve yalnız nefes almaya mecbur edemezsin! Birey ve biricik kavramımı, sana karşı çıkarak, hatta kendimi senin yerine koyarak reddediyor, kendi yaratım eylemimi başlatıyorum...
Umarım, bu konuda, senden başarılı olacağım için bana kızmazsın... Yukarıda görüşürüz...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder